Vakantie in Oman

Salaam Aleikum!

Afgelopen maand heb ik toch wel het hoogtepunt van mijn uitwisseling bereikt door voor 4 dagen vakantie te vieren in Oman. Vanwege allerlei verplichtingen op de universiteit was er nog niet eerder de mogelijkheid om te reizen, maar de Profeet’s verjaardag creeërde een lang weekend waar Simon en ik dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Nu denk je wellicht, waarom dan in vredesnaam naar Oman en niet naar bijvoorbeeld Dubai? De plaatjes spreken voor zich! We hadden geen zin in nog meer wolkenkrabbers, maar wilden juist de meer authentieke Arabische sfeer proeven en vooral de natuur in.

Dag 1
We kwamen op donderdagochtend al vroeg aan op het vliegveld in Oman, omdat we de vier dagen die we hadden zo goed mogelijk wilden benutten. Vanaf het vliegveld gingen we direct naar de Grote Sultan Qaboes-moskee zodat we de drukte voor konden zijn. In tegenstelling tot Koeweit begint Oman namelijk een steeds populairdere bestemming te worden voor westerse toeristen. Zo zat ons hotel vol met Duitsers, en lagen er in de haven twee grote cruiseschepen uit Europa.
De moskee was van buiten al een prachtig plaatje, maar toen we de gebedsruimte binnenstapten keken we onze ogen pas echt uit. Op de grond ligt één groot Iraans tapijt van ongeveer 70 bij 60 meter, waar blijkbaar zo’n drie tot vier jaar fulltime aan gewerkt is. Daarnaast hangt er onder de centrale koepel een gigantische Swarovski kristallen kroonluchter die de hele ruimte verlicht.

Daarna zijn we nog naar een tweede moskee geweest, de Mohammed Al Ameen-moskee. Alhoewel dit ook een erg mooi bouwwerk was, kon het niet tippen aan de grote nationale moskee. Daar waren we dan ook relatief snel op uitgekeken.
Na de lunch in een klein lokaal restaurantje besloten we in te checken in ons hotel. Het plan voor de rest van de middag was om 2 dag tours uit te zoeken zodat we op zaterdag en zondag de natuur in het binnenland konden verkennen. ’s Avonds begonnen de oogjes al vroeg zwaar te worden omdat slapen tijdens de nachtelijke vlucht niet echt was gelukt. We gingen dan ook vroeg te bed om de volgende dag op tijd op pad konden voor onze citytrip.

Dag 2
Na een heerlijk uitgebreid ontbijt, wat een echte verwennerij was na het eentonige voedsel in onze dormitory, gingen we toch later dan gepland de stad in. Een beetje uitslapen hoort ten slotte ook bij vakantie! Als eerste gingen we naar het oude deel van Masqat toe. Vanuit daar slenterden we naar de kust waar Fort Al Jalaili en Fort Al Mirani liggen ter verdediging van de haven. De forten waren helaas niet open voor publiek, dus we konden ze alleen van een afstandje aanschouwen. Tussen de twee forten ligt het Al Alam-paleis van de sultan. Dit paleis wordt veelal gebruikt voor ceremoniële aangelegenheden en staatsbezoeken. Vanaf het paleis liepen we door de grote poort van de stadsmuur naar de boulevard langs de zee. Het zeebriesje zorgde voor wat welkome verkoeling tegen de brandende zon.

Aan het einde van de boulevard lag de grootste soek van de stad, Soek Muttrah. Op deze traditionele Arabische markt proberen handelaren hun waar zeer actief te verkopen. Voorbijgangers worden zowat de winkeltjes ingetrokken om rond te kijken, terwijl alle producten overdreven aangeprijsd worden. Bovendien staat de prijs niet van tevoren vast, maar komt deze door middel van onderhandeling tot stand. Iets wat ondanks de vele onderhandelingen met taxi-chauffeurs toch nog steeds erg onwennig voor me is.
Na de hectiek van de soek besloten we in de namiddag naar het strand te gaan om lekker uit te waaien. Hier hebben we ook een hapje gegeten en de zon onder zien gaan. Op de terugweg naar het hotel zijn we nog even gestopt bij het Royal Opera House Muscat, waar we een kijkje mochten nemen in de foyer. Beetje over the top als je het mij vraagt, maarja als de sultan van klassieke muziek houdt dan moet er natuurlijk ook een mooie venue zijn om van voorstellingen te kunnen genieten.

Dag 3
Op de derde dag moesten we al vroeg uit de veren omdat onze gids op ons stond te wachten voor de eerste dag tour. Als eerste ging de reis naar Nizwa waar een oud fort stond die wel open was voor publiek. Het fort was zowaar ingericht als een soort museum met allerlei bijschriften die het leven in het oude Oman beschreven, wat erg interessant was om over te lezen. Voor de rest gaf de hoofdtoren een prachtig uitzicht over de omgeving.

Na het bezoek aan Nizwa stapten we weer in de 4x4 en vervolgden we onze trip naar Jabal Akhdar (letterlijk: “de Groene Berg”). Jabal Akhdar is de midden sectie van de Al Hajar bergketen, wat de hoogste berg in Oman en heel Oost-Arabië is. Door deze hoogte valt er een bovengemiddelde hoeveelheid neerslag, wat normaal gesproken genoeg is voor de groei van planten en bomen. Gecombineerd met slimme Aflaj irrigatiekanalen en terrassen (een techniek die al honderden jaren oud is) maakt het zelfs landbouw mogelijk in dit verder vrij droge en rotsachtige land. Helaas is er in de twee maanden voor ons bezoek geen spatje regen gevallen. Geen mooie groene berg voor ons dus waarmee de folder ons heeft weten te verleiden. Desondanks konden we genieten van adembenemend mooie uitzichten over de steenachtige berghellingen.

Dag 4
En toen was de vierde en laatste dag alweer aangebroken. But we have saved the best for last! Op het programma stonden een bezoek aan de Wahiba, een bedoeïenen stam, in de woestijn (Wahiba Sands) en een kleine hike door een rivierdal (Wadi Bani Khalid). In Koeweit zijn we ook wel een paar keer naar de woestijn geweest, maar dat is niks vergeleken met de “echte” woestijn zoals we die hier aantroffen. Prachtige goudgele zandduinen zoals ik me die had voorgesteld, in plaats van de grauwe zandvlaktes in Koeweit. Bovendien liep hier ook geen asfaltweg naartoe, maar reden over de zandduinen heen naar de bedoeïenen hut. Heel traditioneel was deze hut al niet meer, omdat het een vaste standplaats had en niet meer wordt opgebroken zoals het een waar nomaden bestaan betaamt. Er waren dan ook metalen verstevigingen aangebracht ter ondersteuning van de palmbladeren, mede mogelijk gemaakt door de toeristen die de hut regelmatig bezoeken.

Na een uitgebreide fotosessie op de zandduinen gingen we op pad naar onze laatste bestemming: Wadi Bani Khalid. Wadi’s zijn rivierdalen die in droge gebieden gedurende het grootste deel van het jaar droog staan. Wanneer er regen valt kan er onverwachts erg veel water doorheen stromen, beter bekend als ‘flash floods’. Wadi Bani Khalid heeft echter een eigen waterbron waardoor er het hele jaar door water doorheen stroomt. De jeep werd aan het begin van de vallei neergezet, en vanaf daar begon de klimtocht langs het riviertje over rotsen. Na een klein uurtje klauteren kwamen we aan bij een klein watervalletje uitmondend in een waterpoel, waar gezwommen en van rotsen gesprongen kon worden. Het water was glashelder, de vergezichten fantastisch en de sprongen zorgden voor een flinke adrenaline kick. Onze gids had wat broodjes en drinken meegenomen voor een soort picknick in het zonnetje. Toen we dat op hadden begon de zon te verdwijnen achter de bergen en besloten we weer terug te gaan naar de auto. Twee en een half uur later zette de gids ons af op het vliegveld en een paar uur later zouden we weer terug vliegen naar Koeweit.

Bij terugkomst in Koeweit was er niet echt tijd om na te genieten, want in de daaropvolgende week was er bijna elke dag wel een quiz of deadline omdat onze wispelturige professoren last-minute daartoe hadden besloten. Des te blijer ben ik dat we er vier dagen tussenuit zijn geweest. Het lijkt erop dat er in de laatste paar weken namelijk niet erg veel vrije tijd is om alsnog een reis te maken. Grote kans dat ik tijdens de kerstdagen met mijn neus in de studieboeken zit. Bij deze wil ik iedereen dan ook alvast een hele fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar wensen!